صنعت توریسم

مقاله ها و اخبار گردشگری

صنعت توریسم

مقاله ها و اخبار گردشگری

جلوه های نوروز و بهار در شعر فارسی

نوروز و آمدن بهار و طراوت دوباره طبیعت مورد توجه همه شعرای فارسی زبان بوده و هر یکی با توجه زمینه فکری خود به نوعی به وصف نوروز و جلوه های زیبای طبیعت پرداخته اند.  

در این نوشته به تعدادی از شاعران پارسی گوی که نوروز و بهار را مضمون شعر خود کرده اند ، نمونه هایی ذکر میشود تا در استقبال نوروز و بهار ، کام خوانندگان شیرین و روزگارشان شادان باد .

 
حکیم عمر خیام نیشابوری 
حکیم عمر خیام در قرن پنجم می زیسته و یکی از آثار مهم وی رباعیات است که شهرت عالمگیر دارد . حکیم خیام کلامش مملو از استدلال و آگاهی دادن است و هر خواننده ای را وادار به تفکر می کند . در اینجا سه رباعی که بیشتر در باره نوروز ، گل ، طربناکی بلبل و ناپایداری گل و سبزه است ، آورده می شود :

برچهره گل شبنم نوروز خوش است                در صحن چمن روی دل افروز خوش است

از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست     خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

 

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست               برخیز و بجام باده کن عزم درست

کاین سبزه که امروز تماشاگه تست          فردا همه از خاک تو برخواهد رست

 

بنگر ز صبا دامن گل چاک شده                بلبل ز جمال گل طربناک شده

در سایه گل نشین که بسیار این گل         از خاک برآمده است و در خاک شده

 

بابا طاهر 
بابا طاهر نیز در قرن پنجم و در همدان می زیسته است . بابا طاهر از شعرای نامی و عارف بزرگ ، ساده و بی پیرایه است . بابا طاهر دو بیتی هایش را به لهجه ای سروده که نشان دهنده زبان پهلوی است و بیگمان محبوبیت و شهرت باباطاهر مرهون توجهی است که به این زبان و کشور خود داشته است و در نهایت سادگی با آهنگ دلنشین ، روح ایرانی را تسلی بخشیده است . از بابا طاهر نیز سه دو بیتی بهاریه نقل می شود :

عزیزان موسم جوش بهاره                 چمن پر سبزه و صحرا لاله زاره

دمی فرصت غنیمت دان در این فصل      که دنیای دنی بی اعتباره

 

بمو واجی چرا ته بی قراری                چو گل پرورده باد بهاری

چرا گردی بکوه و دشت و صحرا            بجان او ندارم اختیاری

 

گلان فصل بهاران هفته بی                زمان وصل یاران هفته بی

غنیمت دان وصال لاله رویان                که گل در لاله زاران هفته بی

 

عطار نیشابوری 
عطار شاعر عارف و نامداری است که در قرن ششم در نیشابور می زیسته و بیشتر اشعارش حال و هوای عرفانی دارد و شاعران عارف بعد از وی از اشعار عطار الهام گرفته اند .

جهان از باد نوروزی جوان شد              زهی زیبا که این ساعت جهان شد

شمال صبحدم مشکین نفس گشت     صبای گرم رو عنبر فشان شد

تو گویی آب خضر و آب کوثر                 ز هر سوی چمن جویی روان شد

 

مولانا 
مولانا معتقد است که غم و شادی دو پدیده طبیعی روح بشر است و هرگز نمیتوان آن را از قاموس زندگی بشر حذف کرد . بهر حال غم و شادی ، هر دو برای رشد و کمال شخصیت آدمی لازم است . مولانا با الهام از وضعیت بهار و سرسبزی گلستان و روئیدن گلهای و برآمدن شکوفه ها ، به این نکته اشاره دارد :

آتش و آبی بباید میوه را                       واجب آید ابر و برق این شیوه را

تا نباشد برق دل و ابر دو چشم               کی نشیند آتش تهدید و خشم ؟

کی بروید سبزه ذوق وصال                    کی بجوشد چشمه ها ز اب زلال؟      
 
کی گلستان ، راز گوید با چمن                کی بنفشه عهد بندد با یاسمن     
 
کی چناری کف گشاید در دعا                   کی شکوفه سرفشاند در هوا ؟      
 
کی شکوفه آستین پر نثار                         برفشاند گردد ایام بهار؟      
 
کی ز درد لاله را رخ همچو خون                  کی گل از کیسه برآرد زر برون      
 
 کی بیاید بلبل و گل بو کند                       کی چو طالب، فاخته کوکو کند ؟

 

ملک الشعرای بهار 
ملک الشعرا بهار شاعر قرن حاضر است که در زمان مبارزات مشروطیت زندگی می کرده و بخشی از اشعار وی در باره مبارزه با استبداد است بهرحال در سال 1317 قصیده بلندی در وصف نوروز و زیبایی های طبیعت سروده که بخشی از آن در اینجا نقل آورده می شود :

بهار آمد و رفت ماه سپند                             نگارا درافکن بر آذر سپند

به یکباره سر سبز شد باغ و راغ                    ز مرز حلب تا در تاشکند

بنفشه ز گیسو بیفشاند مشک                      شکوفه به زهدان بپرورد قند

به یک هفته آمد سپاه بهار                           ز کوه پلنگان به کوه سهند

جهان گر جوان شد به فصل بهار                       چرا سر سپید است کوه بلند ؟

حیف باشد دا آزاده به نوروز غمین                    این من امروز شنیدم ز زبان سوسن

هفت شین ساز مکن جان من اندر شب عید     شکوه و شین و شغب و شهقه و شور و شیون

هفت سین ساز کن از سبزه و سنبل و سیب     سنجد و ساز و سرود و سمنو سلوی من

هفت سین را به یکی سفره دلخواه بنه         هفت شین را به در خانه بدخواه فکن

صبح عید است برون کن ز دل این تاریکی      کاخر این شام سیه ، خانه نماید روشن

رسم نوروز به جای آر و از یزدان خواه             کاورد حالت ما باز به حالی احسن

نوبهار دلپذیر و روز شادی و خوشیست          خرما نوروز و خوشا نوبهار دلپذیر

بر نشاط گل وقت سپیده دم به باغ              فاخته آوای بم زد ، عندلیب آوای زیر

 
منبع: تبیان 
 
 
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد