توسعه توریسم کم‌شتاب؛ امکانی که در ایران ممکن نیست

هر چه از شتاب گردشگر کاسته و او را بیشتر در مقصد هدف نگه داریم، به واسطه درآمدزایی بیشتر، توسعه بیشتری را در صنعت گردشگری آن منطقه شاهد خواهیم بود. این در حالی است که افزایش مدت ماندگاری گردشگر در مقصد نیازمند مجموعه کاملی از امکانات در کنار هم است و در ایران چنین مجموعه کاملی در حال حاضر وجود ندارد.  
 

گردشگری کم‌شتاب:
 
گردشگری کم‌شتاب یا slow tourism گونه‌ای نو در صنعت گردشگری به شمار می‌آید که توسعه آن نیازمند فراهم آوردن پیش‌نیازهایی است. 
 
گردشگری کم شتاب در واقع به معنی تشویق و حمایت از میل قلبی گردشگر به لذت بردن و زندگی در میان سکنه محلی و مردمان ساکن در مناطق مختلف است به جای این که صرفا با پیروی از کتاب‌های راهنمای گردشگری از نقاط و آثار خاصی در مناطق مختلف دیدار کند.
 
طرفدران سفرهای کم شتاب در مباحث خود همگی متفق القولند که لذت ذاتی و بالقوه سفر اغلب با سرعت و شوق بیش از حد به رسیدن به مقصد از دست می رود. درحالی که در سفر کم شتاب این لذت دوباره به مسافر باز می گردد. درواقع سفر کم شتاب حالتی ذهنی و روانی است که به مسافر امکان وفرصت می دهد تا بیش از پیش با جماعت های محلی و متفاوت در مسیر سفر خود درگیر و مرتبط شود و از نزدیک با آنان و مسائل و شرایط آن ها در آمیزد و زندگی واقعی آن ها را تجربه کند.
 
شرایط توسعه گردشگری کم‌شتاب چیست؟
از مهمترین اهداف گردشگری کم‌شتاب، افزایش مدت ماندگاری گردشگر در مقصد است و به دنبال آن افزایش درآمد جامعه بومی از حضور گردشگر در منظقه است.
 
مدیر گروه جهانگردی دانشگاه علامه طباطبائی معتقد است برای ماندگاری بیشتر گردشگر در مقصد باید موارد و موضوعات متعددی را مورد مطالعه قرار داد که از جمله مهمترین آنها انگیزه سفر است.
 
محمود ضیایی گفت: «در اولین گونه تقسیم‌بندی گردشگران با معیار انگیزه، می‌توان آنها را به دو دسته گردشگران عمومی و تخصصی تقسیم کرد. گردشگران عمومی افرادی هستند که عموما برای اولین بار به یک کشور یا مقصد سفر کرده‌اند این افراد دوست دارند در همان سفر از تمام جاذبه‌های مقصد دیدن کنند. بنابراین این دسته گردشگران را کمتر می‌توان در یک مقصد خاص نگه داشت.»
 
این کارشناس گردشگری افزود:‌ «اما دسته دوم گردشگرانی هستند که برای دفعات دوم یا چندم به مقصدی سفر کرده‌اند. روی این دسته اگردشگران می‌توان کار کرد و با ارائه بسته‌های مختلف از شتاب آنها برای دیدن جاذبه‌های دیگر کاست تا ماندگاری بیشتری در یک منطقه خاص پیدا کنند.»
 
ضیایی تصریح کرد: «هر چه از شتاب گردشگر بکاهیم و او را بیشتر در مقصد نگه داریم، توسعه بیشتری را در صنعت گردشگری آن منطقه شاهد خواهیم بود. اما ناگفته نماند که افزایش مدت ماندگاری گردشگر در مقصد نیازمند مجموعه کاملی از امکانات است که در ایران ما برای فراهم آوردن آنها مشکل داریم.»
 
وی با اشاره به مجموعه امکاناتی که برای ماندگاری بیشتر گردشگر لازم است، گفت: «برای نیل به این مقصود باید بسته کاملی از تاسیسات اقامتی، پذیرایی، رفاهی و تفریحی داشته باشیم که کمتر این مجموعه را با کیفیتی مناسب در کنار هم می‌توان یافت.»
 
به گفته ضیایی هرکدام از شهرهای ایران این قابلیت را دارند که یک بسته‌ سفری حداقل 10 روزه را در آنها طراحی کرد اما ضعف شدید امکاناتی و برنامه‌ریزی سبب شده تا این امکان از بین رفته و ماندگاری گردشگر در یک مقصد هدف گردشگری به حداقل برسد. 
منبع: chn.ir