انتخاب یک‌هزار منطقه‌ی نمونه بدون پایه‌های اساسی گردشگری

   یک مدرس طبیعت‌گردی پرسید: ‌دلیل انتخاب بیش از یک‌هزار منطقه‌ی نمونه‌ی گردشگری در کشور که هیچ‌یک پایه‌های اصلی و اساسی گردشگری را ندارند، چه بوده است؟  علی‌اسلام درباره‌ی این‌که با توجه به آسیب‌هایی که به‌دنبال آغاز سفرهای نوروزی هر سال به طبیعت وارد می‌شود، چگونه می‌توان پیش‌زمینه‌هایی را در مسافران برای محافظت از آثار طبیعی در تعطیلات نوروزی ایجاد کرد اظهار داشت: وقتی ایرانی‌ها تصمیم می‌گیرند، به منطقه‌ای طبیعی در کشور سفر کنند، آن منطقه باید شاخص‌هایی را مانند کمپینگ‌ها و خانه‌های محلی با معماری بومی داشته باشد که خدمات بومی و طبیعی به مسافران بدهد که ما هیچ‌یک از این شاخص‌ها را نداریم. بنابراین مردم در همان ابتدای کار، گام اشتباه را برمی‌دارند و در جنگل‌ یا کنار ساحل، چادر مسافرتی خود را برپا می‌کنند و چون سیستم تخلیه‌ی زباله در نقاط طبیعی کشور، حتا در حد سطل زباله نداریم، مردم زباله‌های خود را در همان منطقه جا می‌گذارند و آتش به‌پا می‌کنند تا غذایی بپزنند.

  او ادامه داد: در چنین وضعی چگونه می‌توان به مردم توصیه و پیشنهادی را برای محافظت از طبیعت داشت و خواست که زباله‌های خود را دور نریزند، به حریم‌های طبیعی وارد نشوند و چوب درختان را برای تهیه‌ی غذا آتش نزنند!

  وی با طرح این پرسش که واقعا دلیل انتخاب بیش از یک‌هزار منطقه‌ی نمونه‌ی گردشگری در کشور چه بوده است گفت: با توجه به سبقه‌ی کاری که دارم، معمولا هیچ‌یک از تورهای ورودی بیش‌تر از 10 تا 12 شب در ایران اقامت ندارند، اگر به برنامه‌های توراپراتورهای خارجی که به مقصد دیگری تور برگزار می‌کنند هم توجه کنید، متوجه می‌شوید، آن‌ها هم بیش از هفت هشت شب اقامت برای گردشگران خود درنظر نمی‌گیرند و معمولا براساس استاندارد گردشگری، بیش از این زمان برای اقامت گردشگران در یک مقصد درنظر گرفته نمی‌شود، چون بیش‌تر از این، ظرفیت وجود ندارد و مردم هم بیش‌تر از این نمی‌توانند مرخصی بگیرند.

  این راهنمای اکوتوریسم بیان کرد: یک گردشگر که در این مدت زمانی به ایران سفر می‌کند، قطعا می‌خواهد، جاذبه‌های پررنگ و اصلی این کشور را ببیند،‌ چون در طول عمرش، معمولا یک‌بار فرصت دیدن یک کشور را پیدا می‌کند. پس با این وضع که 90 درصد گردشگران 10 شب می‌توانند در ایران بمانند، فقط بازدید از سه تا چهار شهر و هفت یا هشت منطقه‌ی گردشگری اصلی را می‌توان درنظر گرفت؛ اما معلوم نیست آقایان یا مسؤولان رسمی کشور چگونه فکر کرده‌اند که بیش از یک‌هزار منطقه‌ی نمونه‌ی گردشگری را در کشور مشخص کرده‌اند که اتفاقا هیچ‌کدام پایه‌های اصلی و اساسی گردشگری را ندارند.

  این مدیر تورهای ورودی یکی از دفاتر خدمات مسافرتی ادامه داد: اگر به جای این یک‌هزار منطقه، چهار پنج منطقه‌ی نمونه با ساز و کار درست گردشگری ایجاد می‌شد، اوضاع صنعت گردشگری کشور، این مناطق و مردم بومی آن‌ها بهتر از وضع کنونی بود.

  علی‌اسلام هم‌چنین گفت: چگونه مردمی را که با وسایل نقلیه‌ی شخصی به ویلاها یا خانه‌ی اقوام خود در شهرهای دیگر می‌روند، می‌توانیم گردشگر بدانیم. این افراد نباید بخشی از آمارهایی را که آقایان هر سال پس از پایان تعطیلات نوروز از گردشگران داخلی می‌دهند، شامل شوند. نمی‌دانم کجای دنیا این‌طور آمار گردشگران داخلی و ورودی خود را می‌دهند؟!
 منبع: iran-tourism.ir