تأثیر افزایش قیمت‌ها بر تقاضای سفر

  یک مدرس دانشگاه معتقد است: اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها به افت شدید تقاضا برای سفر منجر می‌شود و اثبات این موضوع اصلا به عدد و رقم نیاز ندارد،چون استدلال آن، حساب دو دوتا چهارتاست. اسماعیل قادری اظهار کرد: جهان‌گردی نوعی نظام است که بخش خدماتی این نظام شامل تأسیسات اقامتگاهی، پذیرایی، تفریحی و سرگرمی، حمل‌ونقل، تسهیلات و خدمات تور، آژانس‌ها و تورگردان‌ها می‌شود که هریک درآمد و هزینه‌هایی مجزا دارند و متناسب با حجم سرمایه‌گذاری صورت‌گرفته در هریک از این بخش‌ها، به تأمین درآمدی معقول نیاز است تا آن سرمایه بازگردد.

وی ادامه داد: همواره مطرح می‌شود که میان سطوح درآمدی جامعه و تقاضای سفر، رابطه‌ی مستقیمی وجود دارد و هرچه درآمد مردم بالا رود، تقاضای سفر نیز بیش‌تر می‌شود. هم‌چنین قسمتی از درآمد با عنوان درآمد در اختیار به‌شمار می‌آید که هرچه حجم آن بیش‌تر باشد، تقاضا برای سفر هم بیش‌تر می‌شود و هرچه هزینه‌ها در جامعه افزایش یابد، درآمد در اختیار نیز کاهش می‌یابد و این مسأله بر میزان تقاضا برای سفر تأثیر منفی می‌گذارد.

این مدرس دانشگاه گفت: حال با علم به این موضوع، از یک سو یارانه‌ها حذف می‌شوند و از سوی دیگر، قصدی برای افزایش حقوق و درآمد مردم وجود ندارد. با این شرایط، قیمت اجناس و انرژی بالا می‌رود که این موضوع قطعا در میزان تقاضای سفر بی‌تأثیر نیست.

وی بیان کرد: وقتی قیمت واقعی آب و برق برای هتل‌ها محاسبه شود، آیا مخارج مراکز اقامتی افزایش نمی‌یابد؟ اگر 50 درصد یارانه‌ی حامل بر انرژی تأسیسات اقامتی حذف شود، مراکز اقامتی حتما متحمل هزینه‌های اضافی می‌شوند. در این شرایط مجبورند، قیمت خدمات را افزایش دهند. از سوی دیگر، هتل‌ها مجبورند دست‌مزد کارگردان خود را افزایش دهند، چون کارگران به تبع افزایش هزینه‌ها، برای گذراندن زندگی به حقوق بیش‌تری نیاز دارند.

به گفته‌ی او، در بخش مواد غذایی و حمل‌ونقل نیز با حذف یارانه‌ها، هزینه‌ها و قیمت‌ها افزایش می‌یابند. در این صورت، آژانس‌ها نرخ تورهای خود را برای جبران درصد سود کاهش‌یافته بالا می‌برند.

این کارشناس حوزه‌ی گردشگری با بیان این‌که من نمی‌دانم محاسبه‌ی این مسایل چه نیازی به آمار و استدلال دارد، اظهار کرد: هر کسی یک کتاب اقتصاد جهان‌گردی خوانده باشد، متوجه می‌شود که افزایش هزینه‌ها به‌شدت روی تقاضا برای سفر تأثیر دارد.

وی ادامه داد: خانوار ایرانی هیچ‌وقت هزینه‌ی دارو، مسکن، تغذیه و رفاه خانواده را به‌خاطر سفر کنار نمی‌گذارد یا کم نمی‌کند، چون اولویت آن در جامعه‌ی ایرانی پایین است. با این اتفاق، کم‌کم سفر از سبد خانوار حذف و میزان تقاضا برای آن کاهش می‌یابد و روند انحطاط موجود با این سیاست، تشدید می‌شود.

قادری افزود: از سال 1378 یعنی پس از واقعه‌ی 11 سپتامبر تا کنون، شاهد بحران جهانی در صنعت جهان‌گردی بوده‌ایم. برخی تلاش کرده‌اند، اوضاع را به حالت قبل بازگردانند، ولی صنعت گردشگری ایران هنوز نتوانسته است، خود را از وضع بحرانی نجات دهد. سیستم مدیریتی این بخش در کشور باید نگرش همه‌جانبه داشته باشد تا بحران ناشی از افزایش قیمت‌ها و حذف یارانه‌ها را هدایت و مدیریت کند؛ ولی با شرایط موجود به‌نظر نمی‌رسد، مدیریت حاکم در این حوزه، توانایی لازم را برای این کار داشته باشد. بنابراین این جریان حتما به کاهش تقاضای سفر و آسیب به ارائه‌کنندگان خدمات سفر منجر می‌شود.
 منبع: iran-tourism.ir