ضرورت بازنگری دربازارهای جهانگردی ایران

    اهل فن، همواره، هنگام سخن گفتن از جهانگردی از آن به عنوان یک صنعت یاد می‌کنند .

سر و کار داشتن با یک صنعت بدون به کاربردن مفاهیمی همچون بازار(market) ، مشتری (customer)،عرضه (supply) ،تقاضا(demand) ،رقابت (competition)،محصول (product) و ده‌ها مفهوم تکنیکی دیگر گریزناپذیر است .

مفاهیم یاد شده به دلیل ذات صنعت جهانگردی ،در این صنعت کاربرد خاص خود را دارند. چرا که این صنعت تولیدات و کالاهایی غیر ملموس دارد و صادرکردن آنها ،هنگام واردکردن خریدار، معنا می‌یابد .

کالاها و خدمات این صنعت تمامی جاذبه‌های ،منابع ،امکانات ،خدمات و آن چیزی است که شوق دیدارش و استفاده و تجربه کردنش ،جهانگردان را به یک مقصد می کشاند .

جهانگردان هنگامی که در حال بازدید از یک جاذبه تاریخی هستند در واقع در حال خرید کالای جهانگردی و هزینه کردن هستند. خدماتی که یک راهنمای تور،گارسن رستوران ،راننده اتوبوس و امثالهم می دهند درحقیقت کالاها و تولیدات ناملموسی هستند که نه می توان آنها را انبارکرد و نه می توان آنها را به خارج صادرکرد بلکه باید کوشید تا خریدار برای خرید وارد شود.

هنگامی که در نمایشگاه‌های جهانگردی یا در فضای مجازی خیل تولیدکنندگان و ارائه دهندگان کالاها و خدمات جهانگردی کشورهای مختلف را می بینیم در می‌یابیم که این صنعت تا چه اندازه رقیب دارد.

در این بازارها هر کشوری تلاش دارد تا با نمایش تمامی داشته ها و توانمندی‌های خود بتواند سهم خویش را از بازارهای جهانگردی جهان کسب کند.

از دیرباز کشورهای اروپایی مانند فرانسه ،انگلستان .آلمان به عنوان بازارهای سنتی ما مطرح بوده و سالانه هزاران نفر از اتباع این کشورها از کشور ما دیدن کرده و در آینده نیز دیدن خواهند کرد.

این گروه از جهانگردان بیشتر طالبان جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی کشور کهن ما بوده و با مطالعه تاریخ و تمدن ایرانی و اسلامی درصدد برمی آیند شکوه این تمدن و تاریخ را از نزدیک دیده و لمس کنند.

در کنار این بازارهای سنتی ،بازارهای تقریبا نوظهوری چون ژاپن نیز برای صنعت جهانگردی کشور ما وجود دارد که البته با توجه به جنس جهانگردان ژاپنی و حساسیت‌ها و ملاحظه کاری‌های همیشگی این مردم کمتر شاهد حضور انبوه گردشگران ژاپنی بوده ایم و این بازار همواره با تزلزل همراه بوده است .

توانمندی و غنای کشور ما هم از لحاظ تنوع و هم تعدد جاذبه های جهانگردی دست کم بر اهل فن و تصمیم گیرندگان این صنعت پوشیده نیست .

وجود دست کم یک میلیون اثر تاریخی موجود درکشور ما ارزشمند است اما روشن است که این ،همه توانمندی جهانگردی کشور ما نیست . هنگامی که به طیف نه چندان متنوع جهانگردانی که طی چهل سال اخیر از کشور ما دیدن کرده اند، نگاهی می اندازیم، در می یابیم که ما بیشتر بر روی گردشگران فرهنگی تمرکز کرده و بازارهای خود را نیز بیشتر از بین خریداران و علاقمندان آثار فرهنگی و تاریخی برگزیده ایم .

درست است که کشور ما به لحاظ حساسیت‌های فرهنگی ،مذهبی ،اخلاقی و دینی‌مان ،مقصد گردشگران رفاه طلب و خوشگذران نیست اما طیف رنگارنگ انواع گردشگران نشان می دهد که ما از جذب بسیاری از گردشگران که به حساسیت‌های ما توجه دارند، نیز غافل بوده ایم .

تاملی هر چند کوتاه درباره اندازه قرابت‌های فرهنگی و مذهبی که با کشورهای همسایه داریم دست کم اهمیت کشورهای همسایه و ضرورت توجه به آنها را در نزد ما بیشتر می کند.

بازارهایی که از توجه جدی به آنها غافل بوده ایم به کشورهای همسایه ختم نمی شود.کشور ما در بسیاری موارد،اول ،تک و منحصر به فرد است و تعداد جهانگردانی که در سراسر دنیا به دنبال تجربه کردن موارد تک و منحصر به فرد هستند ،کم نیست .
سیستم انتخاب بازار جهانگردی براساس مولفه‌ها و گزینه‌هایی است که هریک امتیاز خاص خود را دارد و در نوشته ای دیگر به آن پرداخته خواهد شد. 

منبع: خبرگزاری میراث آریا